Johan Koekkoek (78) overleed maandag 3 mei onverwacht tijdens een bezoek aan Het Pompveld. Hij was in gezelschap van Goof van Vliet. Een markante streekbewoner is niet meer. Ik kwam hem regelmatig tegen. Hij gaf Altena nieuwe energie. Vorig jaar oktober stopte hij als bestuurslid van Altenatuur en toen schreef ik bijgaande overdenking.

Ik heb Johan Koekkoek nooit aan een talkshowtafel gezien. Hij heeft te veel diepgang. Johan Koekkoek (78) was en is een van de smaakmakers van Altena. Hij is geen cocktail van emoties. Wel een stevige preker met bezorgde blik, een gepeperde veldprediker. Johan Koekkoek stond aan de basis van Altenatuur. En nog veel meer.

Ik heb nooit op het Altena College gezeten, waar biologieleraar Johan Koekkoek bekend stond als de bonte hond. Elke dag op het fietske van Almkerk naar Sleeuwijk. Niemand wist wat natuur was. Hij bracht de natuur tot leven. Over onze modderkruiper en de Indische zeekoe kon hij uren vertellen.

Toen Van der Valk aan de Tol het bos van DE Gruyter (Zevenbansche Boezem) kocht en een hotel wilde bouwen greep Johan Koekkoek naar zijn geweer. Samen met advocaat Theo Sandberg ging hij dwars voor het plan liggen. Van der Valk sneuvelde. We hebben Fort Altena en hoe, dat past bij Altena.

In den beginne vond ik Altenatuur maar een stoffig clubje. Vogeltjes tellen, naar grutto’s kijken, padden redden. Weidevogelbescherming met tig vrijwillers noemen we het tegenwoordig. Heel spannend! Waar is onze nationale troetelgrutto gebleven?  

Johan Koekkoek was wethouder in Woudrichem. Het CDA pruimde zijn diftarplan (afvalscheiding) niet en liet hem hangen. Zijn uitspraak over karrespoor  A27 en het sluipverkeer zal ik nooit vergeten. We moeten met trekkers en karren de A27 blokkeren! Hadden we dat maar gedaan. De boeren durven nu wel, echt wel.

Mijn opa en oma deden wel 40 jaar met een bankstel. Toen de moderne mens om de haverklap een nieuw bankstel kocht (wegwerpmaatschappij) en de vuilverbranding vol gas moest geven #kanker, richtte Johan Koekkoek het Kringloopcentrum op. Optimistische vragen van mij over de staat van de mens en de aarde beantwoordde hij meestal met: Zij de gek kèrel! Ernstig dus…

De Struikwaard. Johan Koekkoek sprak niet alleen met bomen en boeren, maar ook met zwaluwen. Hij liet mij parende padden zien. Dat noem ik beschaving. Pas geleden maakte hij zich druk over die gruwelijke plassen op het land in polder Den Duyl. Fout systeem, foute boeren, foute grond.

De laatste keer dat ik hem sprak (Fort Giessen) hadden we het over de boer van de toekomst. Strokenlandbouw, robots in plaats van de kastelen van John Deere, drones. De Campus Almkerk loopt voorop, zijn zoon Arend. De Boerderij van de Toekomst staat in Lelystad. Agro-eco, kringloop, helemaal Johan Koekkoek en Japie van Diggelen.

Volgens deze groene visionair moet Altena in 2040 energieneutraal en afvalvrij worden. Ehhh, de rijken der aarde hebben het meeste bijgedragen aan de vervuiling/opwarming, becijferde Oxfam International. Bezorgde blik.

PS Laatst kreeg ik een molenbrood (strokenlandbouw) van hem. Hier voor jou, lekker! Dankbaar dat ik Johan heb gekend.

Hoeveel keer ontsnappen we in een leven aan de dood? Mijn coronacrisis begon op 28 februari vorig jaar, de verjaardag van mijn vrouw. Geknuffel alom en de mededeling dat Lea Kant, de eerste of tweede coronapatiënt van Nederland, met een mysterieuze ziekte in het Beatrix lag, werd bedrukt doorgeschoven. Totdat we enkele dagen later hoorden over corona en de link van Lea met onze familie.

Ik zeeg op de bank, zag een winterkoninkje zonder corona… en hoopte aan de dood ontsnapt te zijn. De onzichtbare vijand zwaaide met de zeis. Net als in De Pest van Camus. Een jaar vol angst, boeken en gesprekken. Angst onder mijn huid. Een jaar vol gevaar. Ik vreesde dat mijn tijd, zondagskind, gekomen was en probeerde de uitvaart op papier te zetten. Nee, ik voelde me geen Soldaat van Oranje, geen Kuifje in Altena…

De onzichtbare vijand sloop de gesprekken met mijn vier kinderen binnen. Hoogste tijd voor een spirituele verkenning en reiniging. We gingen terug tot 1944, de angst van de oorlog die het leven van mijn ouders en mij lang kleineerde en de #stress #somberheid #depressie van het moderne leven. Ik keek elke dag naar talkshows met deskundigen/wappies uit de grachtengordel. Meningenvirus… Waarom geen Ad Bax, Meeuwis Millenaar of Jan BBB Kolff? Adriaan van Dis zei dat we een verwend volkje zijn. Hoezo oorlog? Ik knikte. Maar mijn dochter #inspiratiecoach zei dat de luxe problemen van de prinsjes en prinsesjes van nu (meer) begrip verdienen…

De onzichtbare vijand regeerde. Ik was een vleugellamme vogel. En toen kreeg ik een uitnodiging voor de prik. Is een prik halal? Het water uit de kraan is niet halal, de lucht is niet halal, het leven is verre van halal. Hup, die prik er 2x in! Opgetogen kwam ik van de bank en reed onverschrokken naar het Amphia. De ontvangst, kalmerende woordjes. Op naar loket 1, identiteitsbewijs. Op naar loket 2, een nummertje. Op naar loket 3, het medisch loket. Allemaal lieve mensen met wegwerkersjasjes. Op naar de wachtkamer. Om me heen terminale ouden van dagen. Ik hapte naar lucht. Op naar prikkamer A3. De prikverpleegster  wreef over mijn arm alsof  ze de liefde bedreef. Ik keek rond en zag haar BMI, behoorlijk, behoorlijk. Hup prik 2 erin! De onzichtbare vijand schrok. Mijn overlevingsbrein vatte moed. Op naar het uitbuiken. De teamchef van het Rode Kruis zei dat ik moest bewegen en drinken. Bureaucratisch Nederland, soms heel gezellig. Dit is een uitje!

Uit de dood opgestaan wankelde ik naar buiten. Ik heb de oorlog overleefd, de watersnood, de oliecrisis, de bankencrisis en de coronacrisis. Bevrijdingsdag 15 april 2021. Ik mag nog even. Vier het leven! Huil! Lach! En verwonder! 

Auschwitz-overlevende Edith Eger: Escape your past and embrace the possible.       

Thrillerschrijver Saskia Noort merkte tijdens de jaarwisseling terecht op dat veel Nederlanders negatief zijn over hun landje. Laten we onze zegeningen tellen, bijbels gesproken. En dan kom ik tot een boel plussen. Ik wil 2021 beginnen met de Topvrouwen van Altena. Hemels zijn ze, als door de hand van God naar grote hoogten gestuwd, als door een toverstaf buiten hun oevers getreden. Onze godinnen uit de klei zijn karakters. Laten we dankbaar zijn en onze Bondgirls zoenen!

Marieke Lucas Rijneveld, Nieuwendijk, Utrecht. Ze won met haar debuut De Avond is Ongemak de International Booker Prize. Het reilen en zeilen van een christelijk Altena-gezin ten voeten uit en dat betekent soms ongemak. En passant wilde ze ook de natuur in haar achtertuin met bezwerende zinnen redden… Op een vraag wat ze met de geldprijs van 50.000 euro ging doen zei ze onvervaard: een paar koeien kopen. Heerlijk, Marieke Lucas is onbedorven klei met karakter. Over haar nieuwe roman Mijn Lieve Gunsteling alleen maar hossende reacties. Gruwelijk goed, zoiets. Ik vroeg me af wie model staat voor de veearts: Klaas Rienks of Jaap Keller of Arie Baks?

Carola Schouten, Giessen, Rotterdam. Minister van Landbouw in het kabinet-Rutte. Zo’n harmonieuze vrouw, zoveel boze boeren, bedreigingen, strontkarren. Toen ze de koeien op dieet wilde zetten om de bouw te redden (een gevolg van jarenlang creatief stikstofboekhouden) was de boot helemaal aan. Niettemin bleef onze Carola als een koele kleikikker fier op de been. Ze sloeg niet met klompen, ze zwaaide niet met een hooivork, ze haalde geen carbidkanon van stal. Ze gaat met beleid het mes zetten in de veeberg, halal of niet. De goddelijke vonk van Carola hoor ik in haar psalm voor betere prijzen voor boeren (supers moeten het hok in) en kringlooplandbouw, opdat de aarde geen liberale bosbrand wordt… Ze heeft een nieuwe liefde!

Marianne Vos, Babyloniënbroek. De summer of love nadert en dan kunnen we Marianne Vos bewonderen als kopvrouw van Jumbo-Visma. Ze heeft titels, titels, titels en dat begon op een driewieler in Aalburg. Nooit, nooit heb ik zo bezweet voor de tv gezeten als in 2012. Het regende pijpenstelen en de modder spatte in mijn gezicht. Ons Marianne was een vurige Olympisch kampioen op de weg. Mysterieus, net als Marieke, en schuchter werd ze genoemd in een paginagroot AD-interview. Maar, soms oh zo gevoelig, want ze tilde half Altena op de fiets (karakter) en dat scheelt een hoop obesitas en jeugdzorg, zeker weten. We wachten met smart op het Marianne Vos Experience Center. Ze woont niet meer op haar buiten in Broek, maar elders, met een vriendin.

Wie snakt er af en toe niet naar het echte leven? Weg uit de poppenkast van alledag? De westerse poppenkast dat alles leuk moet zijn. Het echte leven bestaat uit leut én lijden. Wind tegen maakt een mens sterk. Ik maakte het mee in Veen, spreek uit Vèèèèn.

De begrafenis van Dick Honcoop. Foto’s Piet Hartman

Even een duik in de geschiedenis. Mijn geboortestad Woudrichem Vesting was honderd jaar geleden net zo straatarm als Veen. Dat leidde tot het Vischoproer van Woudrichem in 1877 en de opstand in de Vlaas, de no-go-area van Veen, in 1898. Na de oorlog kwamen Veense kinderen aan de deur met bloemen en sinaasappels. Die lieverdjes durven, dacht ik vol ontzag. Overleven was het. Het was het begin van de bloei van Veen. Maar volgens mijn vestinggenoten deugde zelfs de wind van de bovendijk niet, terwijl Aalburg de vesting Sodom en Gomorra noemde, want daar waren de cafés op zondag open… Aan vijandelijkheden geen gebrek.

De Veense mens bouwt ook graag kerken: de hervormde kerk, de hersteld hervormde kerk en de kerk van de gereformeerde gemeente.

Zo’n tien jaar geleden bracht ik een bezoek aan Dick Honcoop, de gewaardeerde geschiedschrijver van Veen. Gelachen dat we hebben over de ruige bijnamen en de rebelse historie. Toen ik een rouwbrief kreeg, ging ik terug. Ik zat in de hervormde kerk, liep mee in de rouwstoet en verbaasde me. Dat ik ooit in een stille tocht door Veen zou lopen… Een week later stond ik in de kantine van Achilles Veen, zonder noodplan. Haringhappen voor het goede doel. Veen is het rijkste dorp van Altena geworden, echt wel. Ik telde moeiteloos acht ondernemers voor de Quote 500. Nee, geen namen, veel zwart geld. Jeetjemina!

De Veense cowboys exporteren bloemen en planten tot in Zwitserland en Engeland toe. PT Creations kan zo 40 harde werkers gebruiken – arbeidsmigranten dus. Gerrit en John Kwetters besturen de grootste eierhandel van West-Europa. Ik heb meer bier op dan haring. Leven is delen in booming Veen.

Deze column stond 7 juli in AD Rivierenland.