Is wonen aan de Maas een misdaad?

Uiterwaard aan de Maas. Scheepssloperij 1948. Niemand protesteerde. Kruiwagenfabriek. Niemand protesteerde. Villafabriek. Niemand protesteerde. Schroothoop caravanstalling. Niemand protesteerde.

De schroothoop van Villaforte. Foto Piet Hartman

Nieuwbouwplan Op ‘t Loef. Bezwaarmakers uit de vesting Woudrichem vinden dat nieuwbouw het unieke uitzicht met de Nieuwe Hollandse Waterlinie aantast. Een misdaad noemen ze het… Ze willen een respectvolle ontwikkeling van de schroothoop. Dat betekent zoiets als het opruimen van de schroothoop inclusief De Klerk. Kost drie miljoen, schat ik. Wie gaat dat betalen? Niemand vermoed ik. Zelfs de miljonairs uit de vesting niet. Dan blijft die schroothoop nog eeuwen liggen. Past helemaal bij de Nieuwe Hollandse Waterlinie en het schone uitzicht. Nooit in Parijs geweest zeker. Daar staan de modernste gebouw rond de Notre Dame. Nooit naar de nieuwbouw van Woerkum gekeken zeker. Ik bedoel de nieuwbouw bij de Koepoort. En die droefenis staat ook nog in het schootsveld van de NHW.

Bouwplan Bouwlinie.

De enige oplossing op dit moment is (duurzame) woningbouw, een initiatief van projectontwikkelaar Bouwlinie en Bouwbedrijf  Tankens. Vooruit, die toren aan de Maas mag wel een meter lager. En in 1995 stond het industrieterrein van Fort Bouw onder water. Puntje van aandacht. De gemeenteraad is zo verstandig geweest de woningbouw (100 huizen) goed te keuren. Het liep storm, want wie wil er niet in het Manhattan aan de Maas wonen? Ik pleit ook voor een insectenhotel midden in de waterwijk. Te sponsoren door bezwaarmaker Progressief Altena. De Raad van State doet uitspraak.

11 gedachten over “Is wonen aan de Maas een misdaad?

  1. Dag Piet,
    Uiterwaard aan de Maas. Scheepssloperij 1948. Niemand protesteerde.
    Uiterwaard aan de Maas. Woningbouw 2019. Sommigen protesteerden.

    We boeken vooruitgang.

  2. Beste heer Hartman,
    Wat een ongefundeerd gebrabbel. Dit soort beschouwingen horen thuis aan de bar in de kroeg. Maar ja … het is het meest eenvoudig om een mening te hebben over iets wanneer men geen kennis heeft van de relevante ins en outs.

  3. Reactie Jos Korthout 16 juni 2019:
    Wonen aan de Maas is geen misdaad. Dat heeft de st. ROHM nooit beweerd. Na lang nadenken kan ik het niet nalaten om toch een beschouwing te schrijven over bouwplannen langs de Hoge Maasdijk bij Woudrichem.
    Het gaat niet aan om voorbeelden uit andere steden en gebieden aan te halen, waar eveneens dysharmonische bouwactiviteiten zijn ontwikkeld. Die zou ik niet graag hier gekopieerd zien.
    De scheepssloperij was al aan de Hoge Maasdijk gevestigd toen de Kringenwet voor Vesting Woudrichem nog in werking was. Het terrein was nog niet opgespoten en de bebouwing was laag en incidenteel. De Fortfabriek was destijds zeer welkom. Het was kort na de oorlog een tijd van armoe, met veel werkloosheid in het verpauperde Woudrichem, waar de visserij was ingestort. Historisch bewustzijn was er nog niet. In de vesting waren poorten en de Hoftoren reeds gesloopt en daarna vele krotten. Pas later werd het Fort-terrein opgehoogd omdat het geregeld onder water stond. Nog later kwam er een kade omheen, maar nog steeds liep het terrein wel eens onder water. Helaas ging de werkgelegenheid bij Fort > Villa Forte > BAM verloren. Inderdaad protesteerde niemand toen er opslag kwam voor een buurtvereniging, onderkomen voor de EHBO, stalling van trailers en vestiging van bootjes-reparatie door ‘Behouden Vaart’. Al deze bestemmingen waren tijdelijk. Logisch, want het was al jaren de bedoeling dat het terrein ontruimd en heringericht zou worden. In 2015 werd het prachtige ‘Plan Waterkant Woudrichem’ vastgesteld, met aanwijzingen hoe dit gebied harmonieus ingepast kan worden in de omgeving. Overigens kon geen enkel bouwplan de goedkeuring van de gemeente wegdragen. Stichting ROHM wilde nog opheldering krijgen over het hoe en waarom van die afwijzingen. Zelfs met beroep op de Wet Openbaarheid Bestuur werd dit niet duidelijk.

    Toen de vesting opgeheven werd waren er zelfs plannen om de wallen te slechten, de gracht te dempen, nog meer industrie te realiseren. Omdat Woudrichem armlastig was, kon dat niet gerealiseerd worden. Later ontdekten we dat het stadje Woudrichem juist van enorme waarde is in zijn oude nog bestaande samenhang. De gemeente richtte de ‘Vrije Poorters’ op om meer support te krijgen. Er werd een Visserijmuseum opgericht. Het VVV (later Toerisme Bureau Woudrichem) introduceerde de ‘Jacoba van Beierenprijs’ om Woudrichem op de toeristische kaart te zetten. De 60 jarige jubilerende Bond Heemschut adopteerde de vesting in 1971. Er werd veel geld gedoneerd. Samen met de vereniging Hendrick de Keijzer, provincie, Rijk, gemeente en particulieren werden er prachtige restauratieacties ondernomen. De gemeente is enkele jaren lid geweest van de ‘Vereniging van Nederlandse Vestingsteden’. De molen werd herbouwd en de Stadshaven werd gereconstrueerd. De Nieuwe Hollandse Waterlinie werd herontdekt en de nieuwe kwaliteiten ervan geherwaardeerd. Forten kregen zinvolle nieuwe bestemmingen en liniepaden werden aangelegd. De hele linie werd op de nominatie gezet om als Wereld Erfgoed bewaard te worden voor het nageslacht. Er werden veel voorbereidingen getroffen en al 95 miljoen euro in geïnvesteerd.
    En precies op de zuidkant van deze linie, recht voor de inundatiesluis en in het schootsveld van de vesting Woudrichem is ineens massale nieuwbouw gepland, totaal in strijd met het plan Waterkant Woudrichem. Dát is de reden dat Stichting ROHM een zienswijze indiende bij de gemeente. Er waren heel wat meer indieners van zienswijzen, waaronder de provincie Noord Brabant en de molenaar. Omdat op Progressief Altena na de Raad van Woudrichem toch besloot om het plan op ’t Loev’ door te zetten was de stichting genoodzaakt om naar de Raad van State te stappen om het plan alsnog tegen te houden. Ook de provincie achtte dit noodzakelijk.
    Er bestaat niet een zaligmakende oplossing voor dit gebied. Maar het is wel onze wens dat er op zorgvuldige wijze een harmonieus nieuw plan komt dat recht doet aan de omgeving en duidelijk een markering onderstreept tussen het bebouwde ooit te verdedigen gebied en de grote lege ruimt buiten de linie waarvandaan ‘de vijand’ kon worden verwacht die bestreden moest worden. Juist die scheidslijn dwars door Nederland van hieruit tot aan het IJsselmeer is nu een verstilde zône met veel groen, stilte en natuurschoon die meer waarde heeft dan alleen voor enkele mensen die riant kunnen gaan wonen. Het heeft ook regionale-, landelijke- en zelfs wereld-betekenis.
    Het inbouwen van een insectenhotel in die woonwijk weegt in de verste niet op tegen de verstoring die dat bouwplan met zich zou meebrengen. We moeten voorkomen dat deze historische fout gemaakt wordt.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.