Te midden van alle bestuurlijke drukte, wil ik u een kijkje in mijn ziel geven. Dit naar aanleiding van een interview in AD Rivierenland. Ik diende als een heilsoldaat de AD Groep tussen 1975 en 2007.

In het interview stond een korte passage over mijn bezoek aan twee psychotherapeuten in Papendrecht. Uitleg! Ze waren een praktijk begonnen met als titel: Zelfkennis is het begin van wijsheid. Een moderne versie van het Orakel van Delphi: Ken Uzelve (1000 jaar voor Christus). Mijn hersens zaten toen nogal in de knoop, moeilijk karakter, maar het gesprek was een eyeopener, het begin van gedragsverandering, van persoonlijke vernieuwing. Elke dag sprak ik met mezelf over mijn talenten en hinderlijkheden. Zonder rode jurk van een Indiase yogagoeroe.

Toen ik een stuk over de Ethica van de filosoof Spinoza las, wist ik dat ik op de goede weg was. Spinoza schreef (1677) dat wie blij is met zichzelf ook blij kan zijn met een ander #zelfliefde #naastenliefde.

Het was een proces van lange adem, maar het schiep ruimte in mijn hoofd, die ruimte blies meer plezier in mijn leven, en ik werd minder gesloten en meer empathisch. Emoties laten waaien is nog steeds niet mijn ding… Aan het einde van de tunnel, zonder drank & drugs, kon ik opgelucht ademhalen #gemoedsrust #zelfvertrouwen.

Van het Orakel naar de hedendaagse boosmens is eigenlijk een kleine stap. Columnist Jaap van Duijn vroeg zich in de Telegraaf af waarom Nederland zoveel boze mensen telt. Boos en ontevreden in een welvarend land…. Wat een luxe! De boosmensen en de haattweets tasten als een nieuw virus ons land aan. Ik belde het Orakel effe: Wie een ander haat, haat vooral zichzelf… Mannen die hun vrouw slaan…

Ik zag CDA-coryfee Herman Wijffels op Buitenhof-tv met een pleidooi voor een great reset, te beginnen met Mark Rutte. De voormalige Dichter des Vaderlands Ramsey Nasr zei in hetzelfde programma dat anderen niet de daders van ons ongemak zijn, maar dat wij allen daders zijn die de aarde verwoesten…

Mijn tijd is geweest, maar ik heb, vol verwondering, goede gesprekken met mijn kinderen over het leven nu en in de toekomst. Het onderwijs #jeugd is echt toe aan een uurtje filosofie in de week. Hop, kom uit je grot, de lentelucht in, groei en bloei.  

Leestip: Ik ga leven, Lale Gül.

Kijktip: de Vuilnisman.

Thrillerschrijver Saskia Noort merkte tijdens de jaarwisseling terecht op dat veel Nederlanders negatief zijn over hun landje. Laten we onze zegeningen tellen, bijbels gesproken. En dan kom ik tot een boel plussen. Ik wil 2021 beginnen met de Topvrouwen van Altena. Hemels zijn ze, als door de hand van God naar grote hoogten gestuwd, als door een toverstaf buiten hun oevers getreden. Onze godinnen uit de klei zijn karakters. Laten we dankbaar zijn en onze Bondgirls zoenen!

Marieke Lucas Rijneveld, Nieuwendijk, Utrecht. Ze won met haar debuut De Avond is Ongemak de International Booker Prize. Het reilen en zeilen van een christelijk Altena-gezin ten voeten uit en dat betekent soms ongemak. En passant wilde ze ook de natuur in haar achtertuin met bezwerende zinnen redden… Op een vraag wat ze met de geldprijs van 50.000 euro ging doen zei ze onvervaard: een paar koeien kopen. Heerlijk, Marieke Lucas is onbedorven klei met karakter. Over haar nieuwe roman Mijn Lieve Gunsteling alleen maar hossende reacties. Gruwelijk goed, zoiets. Ik vroeg me af wie model staat voor de veearts: Klaas Rienks of Jaap Keller of Arie Baks?

Carola Schouten, Giessen, Rotterdam. Minister van Landbouw in het kabinet-Rutte. Zo’n harmonieuze vrouw, zoveel boze boeren, bedreigingen, strontkarren. Toen ze de koeien op dieet wilde zetten om de bouw te redden (een gevolg van jarenlang creatief stikstofboekhouden) was de boot helemaal aan. Niettemin bleef onze Carola als een koele kleikikker fier op de been. Ze sloeg niet met klompen, ze zwaaide niet met een hooivork, ze haalde geen carbidkanon van stal. Ze gaat met beleid het mes zetten in de veeberg, halal of niet. De goddelijke vonk van Carola hoor ik in haar psalm voor betere prijzen voor boeren (supers moeten het hok in) en kringlooplandbouw, opdat de aarde geen liberale bosbrand wordt… Ze heeft een nieuwe liefde!

Marianne Vos, Babyloniënbroek. De summer of love nadert en dan kunnen we Marianne Vos bewonderen als kopvrouw van Jumbo-Visma. Ze heeft titels, titels, titels en dat begon op een driewieler in Aalburg. Nooit, nooit heb ik zo bezweet voor de tv gezeten als in 2012. Het regende pijpenstelen en de modder spatte in mijn gezicht. Ons Marianne was een vurige Olympisch kampioen op de weg. Mysterieus, net als Marieke, en schuchter werd ze genoemd in een paginagroot AD-interview. Maar, soms oh zo gevoelig, want ze tilde half Altena op de fiets (karakter) en dat scheelt een hoop obesitas en jeugdzorg, zeker weten. We wachten met smart op het Marianne Vos Experience Center. Ze woont niet meer op haar buiten in Broek, maar elders, met een vriendin.

Lea Kant was (waarschijnlijk) de eerste coronapatiënt van Nederland. Dat meldde EenVandaag op 11 juni. Lea Kant (50) werd Patient Zero, lekker internationaal, genoemd. Patiënt Nul komt uit Nieuwendijk. Lea Kant uit Nieuwendijk was tijdens de coronacrisis een hype. EenVandaag wandelde met grote passen door het leven van Lea Kant. Ik weet wel beter, dankzij kennissen en het dorpsnieuws. Een reconstructie van Patiënt Nul.

In december/januari werd het virus ontdekt in Wuhan. Patiënt Nul kampte in februari met longproblemen. Het was zo erg dat huisarts Kees den Haan, praktijk Almkerk, haar op 21 februari doodziek in het Beatrixziekenhuis liet opnemen. Beatrix tastte een week in het duister. Op 28 februari vierde mijn vrouw haar verjaardag. De duistere ziekte van Lea Kant was het gesprek van de avond. Diverse verjaardaggangers waren bij haar op bezoek geweest…

We lachten en we rochelden maar wat. Totaal geen benul dat het coronavirus uit Wuhan Lea Kant had geveld. Patiënt Nul werd vervoerd naar het Erasmus MC. Huisarts Kees den Haan kreeg een telefoontje dat ze het coronavirus had en hij moest direct veertien dagen in quarantaine, te Werkendam. Intussen vroegen wij ons bezorgd af of we ook besmet waren. De tv smeet elke avond gevechten op leven en dood de huiskamer in. Mijn vrouw kuchte, hoestte koortsig en kortademig. Onze huisarts bezwoer dat het nog niet erg genoeg was. Een cafetariabaas hoorde dat het virus in zijn kroketten zat…

Patiënt Nul lag een week of vijf op de ic van het Erasmus MC. Huisarts Kees den Haan bleef wonder boven wonder kiplekker, maar kwam elke avond overwerkt thuis. Vragen. Vragen. Vragen. Patiënt Nul verblijft nu in een revalidatiecentrum. Ze probeert een hand op te tillen. Haar man, vrachtwagenchauffeur, positief getest zonder klachten, rijdt haar rond. Zijn telefoon sloeg op hol, maar het mysterie waar ze het virus heeft opgelopen blijft. Ze ging nooit van huis, behalve naar de lokale super zonder slachtmarkt, nooit naar carnaval.

Een virus van Wuhan naar Nieuwendijk, mysterie. De balans na de eerste golf: het virus spaart rijk noch arm, 99 procent van de doden is 50-plus, vaak obesitas.

Geluk was met ons. #kushetleven

Wie snakt er af en toe niet naar het echte leven? Weg uit de poppenkast van alledag? De westerse poppenkast dat alles leuk moet zijn. Het echte leven bestaat uit leut én lijden. Wind tegen maakt een mens sterk. Ik maakte het mee in Veen, spreek uit Vèèèèn.

De begrafenis van Dick Honcoop. Foto’s Piet Hartman

Even een duik in de geschiedenis. Mijn geboortestad Woudrichem Vesting was honderd jaar geleden net zo straatarm als Veen. Dat leidde tot het Vischoproer van Woudrichem in 1877 en de opstand in de Vlaas, de no-go-area van Veen, in 1898. Na de oorlog kwamen Veense kinderen aan de deur met bloemen en sinaasappels. Die lieverdjes durven, dacht ik vol ontzag. Overleven was het. Het was het begin van de bloei van Veen. Maar volgens mijn vestinggenoten deugde zelfs de wind van de bovendijk niet, terwijl Aalburg de vesting Sodom en Gomorra noemde, want daar waren de cafés op zondag open… Aan vijandelijkheden geen gebrek.

De Veense mens bouwt ook graag kerken: de hervormde kerk, de hersteld hervormde kerk en de kerk van de gereformeerde gemeente.

Zo’n tien jaar geleden bracht ik een bezoek aan Dick Honcoop, de gewaardeerde geschiedschrijver van Veen. Gelachen dat we hebben over de ruige bijnamen en de rebelse historie. Toen ik een rouwbrief kreeg, ging ik terug. Ik zat in de hervormde kerk, liep mee in de rouwstoet en verbaasde me. Dat ik ooit in een stille tocht door Veen zou lopen… Een week later stond ik in de kantine van Achilles Veen, zonder noodplan. Haringhappen voor het goede doel. Veen is het rijkste dorp van Altena geworden, echt wel. Ik telde moeiteloos acht ondernemers voor de Quote 500. Nee, geen namen, veel zwart geld. Jeetjemina!

De Veense cowboys exporteren bloemen en planten tot in Zwitserland en Engeland toe. PT Creations kan zo 40 harde werkers gebruiken – arbeidsmigranten dus. Gerrit en John Kwetters besturen de grootste eierhandel van West-Europa. Ik heb meer bier op dan haring. Leven is delen in booming Veen.

Deze column stond 7 juli in AD Rivierenland.